Vila branca

O núcleo histórico de Carril gardaba diferentes tipos de edificios. Os de maior número eran as vivendas mariñeiras, despois as vivendas con balcón voado sobre a rúa, de comerciantes e profesionais. No século XIX implántase a galería nos edificios de maior porte. Os edificios mercantís, os almacéns, e os oficiais (concello, xulgado e aduana) se completaban con aqueles con función recreativa (cine, teatro, casino, sociedades culturais,...) Todo o conxunto estaba presidido pola igrexa parroquial.

As rúas, abrigadas dos ventos, estaban empedradas unhas, outras contaban con beirarruas de pedra e calzada de terra. Os efectos das choivas mitigábanse verquendo cuncha de berberecho na calzada. Nalgúns casos, nas rúas Aduana, a Cruz ou as Laxes, a pedra natural desbastada servía de perfecto firme.

Os edificios facíanse en pedra. Tanto podía ser en mampostería ou en sillería ben labrada. En todos os casos as fachadas estaban caleadas, resgardando a pedra da chuvia. O cal era a pel dos edificios. Aillaba do exterior e permitíalle á pedra "respirar". Tiña carácter profiláctico e tamén empleábase nas madeiras do interior. O aspecto de todo o conxunto da vila era así a dun pobo branco, a dunha "vila alba, nacarada como un vigariño no areal" que dicía o poeta.